Op de markthoek in Aalter, aan het einde van de Lostraat, schrijft een nieuw gebouw, met handelspanden, appartementen en een ondergrondse parkeergarage, een boeiend verhaal. Met ruime terrassen, een buiten-ontmoetingsruimte en groendaken op de (teruggetrokken) 3de verdieping.
De gevel vervolgt de strakke ritmering van de Lostraat.
Het gebouw groeit vanuit de laagbouw-gevelrij naar de Markt toe, waardoor de pleinwand een mooie omsluiting krijgt.
De oorspronkelijke woning met schuur dateert van 1958 en werd gebouwd door de grootouders van debouwheer. De emotionele band met de site en de aanwezige bouwvolumes waren dan ook hetvertrekpunt van het architecturaal concept. De inplanting en open structuur van de schuur leende zichperfect om te worden ingericht als leefruimte. De vrijgekomen ruimte in de bestaande woning zorgde voor bijkomende mogelijkheden en dient momenteel als extra woonentiteit. De woning en de schuur werden volledig ‘gestript’ tot enkel de dragende structuur overbleef. Waar nodig werden de 2 volumes verbonden met een gedeelte nieuwbouw in metselwerk. De herkenbaarheid van de bestaande volumes wordt versterkt door zowel het dak als de wanden te bekleden met leien. Dit bezorgt het ontwerp een strak uitzicht en door de dunne opbouw kon de bestaande structuur extra worden geïsoleerd.
[afbeeldingen: marcel van coile]
Een bestaande agrarische site werd gesaneerd, de landbouwerswoning met bergingen werd herbouwd tot een laagenergiewoning. De typische landelijke verschijningsvorm van zowel woning als berging - één bouwlaag met zadeldak - wordt geaccentueerd en versterkt door de strakke vormgeving. De afwerking van wand en dak met kleipannen en glas zorgen voor een sterk, in de omgeving geïntegreerd hedendaags gebouw.
[afbeeldingen: koen van damme]
In de zeventiende eeuw deed deze site dienst als halte halverwege tussen het vaartraject Gent – Brugge. In het begin van de 20e eeuw bouwde de Gentse industrieel Van der Haeghen de weverij langs de oevers van het kanaal. Later nam het meubelbedrijf Sturzo haar intrek in de gebouwen die door hun immense omvang en blinde fabrieksmuur het dorp domineerden.
Eind 2007 is de site aangekocht door Sturzo Invest en kreeg arks architecten de opdracht om de reconversie van dit projectgebied voor te bereiden.
Het concept van deze bedrijfswoning is een architecturale vertaling van de basisprincipes van een passiefhuis: de verwarmde woonfuncties worden ondergebracht in een compact hoofdvolume met hoge isolatiegraad. De functies die geen of weinig verwarming nodig hebben (garage en wasplaats) komen in een lager, minder geïsoleerd volume. Beide volumes worden verbonden door een lichte, glazen inkom.
Binnenin werd gestreefd naar een maximale openheid: keuken, eet- en zithoek, bureel en polyvalente ruimte lopen in elkaar over. De middelhoge kasten, open trap en schuifwanden zorgen voor interessante relaties tussen deze verschillende functies.
Op een oude site die ooit gewonnen werd op de duinen stonden nog de restanten van oude boerderij. Hier wenste een particuliere opdrachtgever een kwalitatief hoogstaand woonproject te realiseren. Geïnspireerd door de glooiende zandomgeving ontwierp Arks een duurzaam laagenergiegebouw geïntegreerd in de omgeving. Het ontwerp oogt dan ook als een verzameling bedoeïenententen. Tegelijk refereren de volumes - met hun tot tegen het maaiveld uitlopende dakhuid - naar het aangrenzende glooiende duinenlandschap. Dit landschap wordt doorgetrokken op het terrein en zorgt voor een maximale integratie van het project in de omgeving.
Deze vakantiewoning stimuleert een intens contact met de omgeving en heeft tegelijk een zeer kleine impact op het prachtige landschap. Daarom werd een compacte doos als een paalwoning op de berghelling geplaatst en werd er gekozen voor een duurzaam en tijdloos materiaalgebruik.